تو میرفتی. توی بارون
چه احساس غریبی بود
شده حسرت همه چیزم
چه تصویر عجیبی بود

دویدم پشت رد پات
همه دنیامو گم کردم
چه طوفانی به پا کردی
باید تنهایی برگردم

یه جورایی دارم انگار
واسه چشمات تموم میشم
مثه ماهی توی ساحل
دارم کم کم حروم میشم

نمیخواستی منو اما
یه حسی سد راهم بود
شاید برق همین چشمات
دلیل اشتباهم بود

صبوری میکنم آخه
پناه آخرم اینجاس
دلم راضی به رفتن نیس
تموم باورم اینجاس

چرا هیشکی نمیفهمه
که من اینجا گرفتارم
چراهیشکی نمیفهمه
که من خیلی دوست دارم



امیر خواجه پور
رد پا