تهِ کافه، میزِ آخر ،قرارِ همیشه گی مون
داره پشتِ شیشه امشب، می زنه نم نمِ بارون
همه شیرینیِ دنیام، طعمِ تلخِ قهوه با تو
زندگی می کنم امشب، تک تکِ خاطره هات و
باورم نمی شه نیستی ، انتظارش و نداشتم
باز یه فنجون پرِ قهوه، روی میز جلوت گذاشتم
باورم نمی شه رفتی ، صندلیت خالی می مونه
نمی تونه شوقِ دستام، تو رو اینجا بکشونه
من دوسِت دارم هنوزم، اگه حتّی نیستی پیشم
تا که دنیا دنیا باشه ، از تو که خسته نمیشم
فنجونت رو برمی دارم، نمی شه تقدیر و پس زد
نمی شه این دل و هر شب، جایِ دریا به قفس زد
باورم نمی شه نیستی ، انتظارش و نداشتم
باز یه فنجون پرِ قهوه، روی میز جلوت گذاشتم
باورم نمی شه رفتی ، صندلیت خالی می مونه
نمی تونه شوقِ دستام، تو رو اینجا بکشونه

ترانه سرا: علی فروزان