چون قدم بر خــــــاک خونین داشتی
بذر غیرت در زمیــــن مـی کاشتــــی
زهـــر عشق حـــق به حمد آمیختی
در رکــوعت می به ســـاغـــر ریختی
قبله ی تو عشق و مستـی قتل گاه
ایـــن مشـــایخ قبله هاشان بر گنـاه
گویمت از هفت رنگان، مــو به مــــو
خرقه پوشـــان دغــــــل کــــــار دورو
سجده بر پست و ریاست می کنیم
با خــدا هم مــا سیـاست می کنیم
کو نشــــانی که شمــــا اهـــل دلید
جملــگیتــــان بر نمـــــــــاز باطلـیـــد
می چکد شــــک بر سر سجاده ها
وای از روزی کــــه افتد پــــــــرده ها
ما خدایـــــان زیـــــادی ســـــاختیم
مال مردم را به خــود پـــــــرداختیم
شیــــــــر حق برخیز وقت کـار شد
بر سر نــــــــی رفتنت انــــکار شد
کاخـــها، گردیده مسجــد، سرفراز
صد رکعت تزویـــــر دارد هر نمــــاز
سجده در مسجد، حسینا مشکل است
این بنا از دل نباشد، از گل است
این خسان با مال مردم زنده اند
جملگـــی اندر نماز و سجده اند
دم ز راه و رسم سلمان می زنیم
لاف اسلام و مسلمان می زنیم
کاشکی از نسل سلمان می شدیم
لحظه ای، یک دم، مسلمان می شدیم