[ورس یک]
من و تو مثل همیم خوف میکنن میبیننمون
واسمون غلاف بلوف میکنن
رپ کنا منو خیلی دوست ندارن
مثلِ تو که خیابونا جلوت جفت میکنن
بچه ی سینه باتوم و ترساش و
صاف گذاشت توو کمرِ نامردا
جن*ه بازنده ها رفیقِ همن
تنهایی مبارک برنده ها تنهان
داداشت دنیا رو جر میده
لخت تر أ جیبش حنجرشه
سفت وایساده واسه جنگ
تو میدونی یه دیوار که خودتی پنجرش حیف

زمستون هنوز اَ ترس لِی لِی میکرد
وقتی بهارِ تنتو نفله میکرد
از پشت زدتت الان نه توو کودکی
اسلحه اش گلوله رو گریه میکرد

کردن تووی خون لقممونو
دو تا کلمه که گذاشتن نقطمونو
من سِحر میکنم با واژه ها
کیا زدنت بزنم جملشونو
انقدی هستی که خط میندازی روم
میباره چشات میباری روم
کردن زیرِ چکمه ها گُردمونو
بیا نشون بدیم عرضمونو

یادته که گاهی هوا زشت میشد
میگفتم این چِش میشد یهویی
از نفست بدتر میگرفتی
اینا رو ولش کن عشق چی شد
تک تهران هوا بد میبارید
قانونا میگفتن توو کاسه ات چی داری
بُرجا زر زدن پول چی داری
یادِ تو افتادم بشون گفتم برادر چی دارین؟

میبینی که زدنا ، زدنا
میزنمشون تنِ لاغرتم من ها
واسه بچه هاشون موزه میساختن
اما اونا که ننه هاشون تو روز میزایید
میام از همونجا که سوز میگ*ید
تفنگم هنوزم زوزه میخواد بیا

[پل]
زیرِ سینم سیر سرخ ، تو دود کرد رفت تنت
من کردم سرفه ، آواره نصیبِ اون پُل
که زیرِ سنگینیای دیروز و امروز ، همیشه توو شوک
زیرِ سینم سیر سرخ ، تو دود کرد رفت تنت
من کردم سرفه ، آواره نصیبِ اون پُل
که بینِ سنگینیای دیروز و امروز ، همیشه توو شوک

[ورس دو]
نوبتِ چشمی که تَر شه شماست
ملکوتِ آسمونا عرشِ شماست
اون ابرا که سقفِ ما بودن
امروز میدونم که فرشِ شماست
خوهرا پول زندگی پدر مادرا ، هروئین خرابه ها
مهران درد ، اوه مهران پولِ نامرد
همه گازای کپسول نامرد
هر چی سلولِ دور نامرد
همه خاکای نَمور نامرد
میبینی که زدن ها ، زدن ها
میزنمشون تنِ لاغرتم من ها
همه دردای مادرتم من ها

فنا بریم هنوز زوده یه کم
کجا بری تکی؟
رپ کنِ بی میکروفون شعر شو
یه ورس دیگه رو باید راه بری هنوز
که ، سر نمیکنه کسی
مثِ من صدای پولای گنده گوشِ منو کَر نمیکنه
نه ، همه جراحتتم من ها

نعره میکشیم توو رو داورا مست
با \"میم\" مادران دود
میشیم به قدِ یه خاورمیانه خاوران کو
زورِ پاتم و نیست ، دعوا داریم با برجا زمان نیست
بریدی یه خونه دیگه ، مگه چی بوده تا الآن