من از نسلِ کوروشم پادشاهِ آسمان
عاشقانه جاودان ، صادقانه پایِ دار
شاعرانه شادمان ، عاقلانِ عاقلان
خالصانه سازِ ما ، آریایی ما ایرانیم
مولاناییم حافظیم ، ما خیام و نادریم
سعدی گلستانیم ، ما خلاق و ماهریم
معمارای ناصریم ، اژدهای خالقیم
یه اجتماعِ جالبیم ، که با فرهنگ غالبیم
فاخریم واقعیم ، راستان و سالکیم
زنده ایم تا بگیم ، ما عاشقیم خدایا
به یادِ مولانا میگم هر چه دل گفت
کتابا باز شد ، رقصِ عشق آغاز شد
یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا
نوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح تویی
سینه مشروح تویی بر در اسرار مرا
گفتارِ نیک پندارِ نیک کردارِ نیک خونمه
نژاد آریایی تووی روح و جونمه
منشور کورش بزرگ توو جسم و وجودمه
سرزمینم روحمه ، جونمه خونمه
هرگز نخواب کوروش ، دارا جهان ندارد
سارا زبان ندار ، رستم در این هیاهو
رستم دراین هیاهو گرز گران ندارد
روز وداع خورشید زاینده رود خشکید
زیرا دل سپاهان نقش جهان ندارد
برنام پارس دریا نامی دگر نهادند
گویی که آرش ما تیرو کمان ندارد
دریای مازنی ها برکام دیگران شد
دارا کجایِ کاری، دزدانِ سرزمینت
بربیستون نوشتن ، اینجا خدا ندارد
هرگز نخواب کوروش ، ای مهر آریایی
بی نام تو وطن نیز ، نام و نشان ندارد
رفیق الآن کجایی ، همه دور از خداییم
نانِ همو میبُریم ، همه از هم جداییم
انگار همه غریبه ایم ، دریده ایم
همه دور از کتیبه ایم
پس چی شد اون همه نبوغ و تکبر
جایِ عشق به هم میدیم دروغ و تنفر
بیا با هم دیگه ، اصلمون باشیم
برگردیم به اصلِ نسلمون پاشیم
ایران ، ایران ، ایران



علی اوج
آریا