من اونم كه نگاهش رو به يك دنيا نمى دادى
اگر روزى نمى ديديش شبش كابوس مى ديدى
من اونم كه تو دنيامى واسش تكيه كلامش بود
به محض ديدنش از شوق تو آغوشش مى رقصيدى

شبا وقتى كه تو خوابى با اين احساس در گيرم
ميون جنگ من با من شبى صد بار مى ميرم
من اونم كه منو داستن يه روياي محالت بود
قسم خوردن به جون من ديگه ختم كلامت بود
من اونم كه مثل يك بت خداى روى خاكت بود
كنارم لحظه اى بودن دعاى صبح و شامت بود
ميگه عطر تنت انگار يه عطر تند مردون س
شدم سنگ صبور خود دلت بد جورى ديونه س



علی عرفانی
عطر