خوابم و خوابش نمی بره
شب رو بیدار ه با سیگار
خون گرفته جلو چشماشو
یه جملرو میکنه تکرار
خُل شده بس که پیدا نکرده
رو آسفالت رد گریه هاشو
زشت شده بس که دیده تو آینه
نقش بر باد رفتن فرداشو

من یه قاتل ساختم تو قلبم
که تبر پهنون ِ تو سینش
همرو شکل پیرزن می بینه
دیگه به اینجا رسیده کینش
من یه قاتل ساختم تو قلبم
که تبر پهنون ِ تو سینش
همرو شکل پیرزن می بینه
دیگه به اینجا رسیده کینش

مثل ِ هرکی که دردو می فهمه
عاقبت اینم گریه داره
سینه ی قبرستون ِ سرنوشتشو
صدای بارون آخر ِ کاره
من که مُردم ، یه کاری کنید
بچم همونجور عادی بمونه
از رمان دورش کنید و جنایات و مکافات نخونه

من یه قاتل ساختم تو قلبم
که تبر پهنون ِ تو سینش
همرو شکل پیرزن می بینه
دیگه به اینجا رسیده کینش



آکولاد
راسکولنیکف