سمیر
ديگه سكانس آخره
جاي تو خالي رو صندلي
يه نگاه ساده و يه خداحافظي سرسري
توي اين لحظه ي رفتنت انگار از هميشه بهتري
مي دونم باز حق با توئه واسه اين نشد بگم نري
اون رفت و من ميميرم ، متاسفم كه نشد جلو راتو بگيرم
مـــــن متاسفم عزيزم ، متاسفم كه تورو داشتم و نديدم

علی پیشتاز
الان از اون وقتاست كه من بازم مجبورم نگاه به چشات نندازم
شايد عشق تو نبود اندازم يا شايدم من خيلي خيال پردازم
شايد واست خيلي سادس كه بگذري راحت بگي بازم واسم راه هست بازم واسم جا هست
به همين راحتي بري و بكشي پا پس
يه نگاه تلخ و خدافظي با دست
ولي حال من چي واست بگم ازچي؟
اين حالت هاي عصبي و فيريك هاي فجيع
صبح تا شب قفلم رو ديوارايه دورم و
خنده هايه مبهم يا گريه هاي پررنگ و
هوايي كه بده يا الآني بعدِ
اين همه سال وقت رفتنت اومده
ولي من چيزي نميگم بازم مجبورم نگاه به چشات نندازم

سمیر
تو كه رفتني ديگه صدام نزن
بذار كنده شه نگام ازت
تو كه داري ميري چرا چشمات خيسه بگو منتظري چي بخوام ازت
چرا باز به بازي ميگيري ، دلُ به اميدِ چي ميشيني
تو كه تصميم داري بري كشش نده مگه حالمو نميبيني
اون رفت و من ميميرم ، متاسفم كه نشد جلو راتو بگيرم
مـــــن متاسفم عزیزم ، متاسفم که تورو داشتم و ندیدم

علی پیشتاز
من نگام به صورتت ، تو مثل یه نقاشی
تو نگات به ساعته ، تو می خوای زودتر پاشی
فکر نمی کردم انقدر تو زرد باشی
که داریم جدا میشیم ، هه ! انقدر خونسرد باشی
چایی تو فنجونت ، شده مثل دستات سرد
جدیدا خیلی شدی حواس پرت
می دونم نداره دیگه برات فرق و
می خوای تموم شَن اون روزای نداشتمون

سمیر
اون رفت و من ميميرم ، متاسفم كه نشد جلو راتو بگيرم
مـــــن متاسفم عزیزم ، متاسفم که تورو داشتم و ندیدم