خونه متروكه ، كنج يه آبادی
چه روزاي خوبی ، بود و تو وا دادی
تحمل يك شب ، تو خونه تاريك
من مثل نخ بودم ، تو سوزن باريك
هر لحظه ممكنه ، تموم بشه دنيام
تو اين روزای گنگ ، دلواپسِ فردام
تو ظاهر اين شب ، كسی نمی بازه
هركسی فرداشو ، امروز ميسازه
تو لحظه های سخت ، بد بودن تصميم
آينده ای مبهم ، نبودن تضمين
اون لحظه خوب ُ ، تو قلب من کشتی
مثل مترسكی ، تو مزرعه پشتی
خونه ما اينجاست ، می دونی بی سقفه
امّا تو مي خندی ، دائم و بی وقفه
هر لحظه ممكنه ، تموم بشه دنيام)
(تو اين روزای گنگ ، دلواپسِ فردام
هر لحظه ممكنه ، تموم بشه دنيام
تو اين روزای گنگ ، دلواپسِ فردام
تو ظاهر اين شب ، كسی نمی بازه
هركسی فرداشو ، امروز ميسازه