دست تکون داد، خندید، با ترس، هیجان، تردید
اومد و معلوم بود از تو حرفهاش، سعی میکرد حاشیه ببافه
که رو در روم بایسته، فقط یه چند ثانیه اضافه
بهش نمیومد اونقدرها داشته باشه بازیچه ی کافی، برای قافیه شکافی
وقت نمیداد بپرسم کیه، میشد از نفس گرفتنش بفهمی تو چطور وضعیه
میگفت اگه بارونیه هوای من به تو مرتبطن ابرها
حکایت درد درختها جداست از تلو تلو خوردن تبرها
معلوم بود از تو حرفهاش، سعی میکرد حاشیه ببافه
که رو در روم بایسته، فقط یه چند ثانیه اضافه
بهش نمیومد اونقدرها داشته باشه بازیچه ی کافی، برای قافیه شکافی

رفت اما من تکیه گاهش نشدم، گذاشتم بره جورم رو باد بکشه
من رو مبتلا میکرد اگه میگرفت با ویروس دستهاش دورم رو دایره شکل
کاری نداشت به اینکه همین الان تو قلبم کسی زنده هست بازم یا مردن
خواست یخم رو آب کنه ولی با قطب هام استواش رو از پا درآوردم

دست تکون داد خندید
دست تکون داد خندید
این به گذشته بستگی داره، نبض من مثل نبض دیواره