منم ترانه خونه
ترانه ی آوانگارد
بس که رسیده اینجا
به استخون من کارد
بهم بزن سکوت و
بشسکن تن تابوت و
میون شرق وحشی
میخام برات کابوی شم
میخام بدزدمت و
شاهزاده ی ترور شم
افسانه رو دوئل کن
بدبختیام و ول کن
بیا قد سیصد سال
بریم تو قار بخوابیم
حداقلش اینه
سه قرن بی عذابیم
چشمات و رو هم بزار
خارج میشیم از مدار
رو دنده ی لج
من بند اومده اتوبان
کنارمی دوباره تو
جنگل سی سنگان
رفتن همیشه رفتن
خط زمان و بشکن
قدم بزن تو پارک
رویای فرضی من
تنت ی سرزمینه
با خط مرزی من
بی تو روان پریشم
نذار آقا جهنمی شم
درست مث ی فیلمه
آرزوهام و ببین
یخورده مهربون باش
اندازه ی یه دلفین
تئاتر زندگی رو
خوب بازی میکنی تو
شبیه درب و تخته
باهات چه جور و جفتم
نزار تو راه رویا
پیلی پیلی بیوفتم
بدونه حسرت و کاش
هم قدم خودم باش