اینترو
نه اعتقاد به خودم ، نه اعتقاد به خدا ، آره اشتباهه دعا ، ولی انتها به خود آ
هر کی به نحوی در میره از پیشت
نمی خواستم درگیره من شی ، دست و پات به زنجیره مشتی
غرق آرزو ، نگاه به آبِ جوب ، یه خواب ساده بود ، یه آه به جای دود
نمی خوام رُک بگم ، به چند نفرم فحش بدم ، چون ماه میمونه پشت ابر

ورس 1
شده بی خونه تر از خدا ، میخونه فقط دعا ، دیوونه تر از شما ، چی توقع داشت ؟
بهتره وقتی بگذره درسی واسه من و تو شه
تا که سخت نگذره یه وقت خواب شب و صبحت
چرت و پرت حرفام ، نه ، کم شدن باز دردات ، نه
ثانیه به ثانیه تو ظلم شده بهت ، بابت چی هی دم به دقیقه شکر کنه زرشک
من شدم یه بُت جلوت ، با بوی خوب ادکلن
نه حرف نزن من از همین جا باز میخونم تند و تند
هی به من گفت دیوونه اون کسی که یه چند خط از حرفام و شنید
ولی دردارو که دید ، هیششش ، پویار نگو از درد از حسرت از بد بخت از آدم بیچاره
از مادر بیماره همون رفیق بیکارت ، من حرف دارم هنوز و بیتم هی میگه میخوامت

کروس
می دونی دیوونه با کیه ها ؟ ، می مونی میونه ثانیه ها
غرق تو لحظه لحظه ها زندگی چه سخت داش
من رفتم کوله بار و بستم خستم از زمونه
من رفتم از خزون این بهار تاغم نمونه

ورس 2
مرد نشدم با سیگار ، با دیدن نامردی ها سیگاری شدم
از تموم آرزوهای بچگی فقط بزرگ شدم ، نیا به این دنیا
زندگی رو دور چپه ، می پیچونه خودش و به دور تنت
دلم و شکستن ، من دلا رو میشکنم ، گناهشم پای اونا که دلم و شکستن
تاوان من یک کلوم ، کلاغ تو قصمون ، قبوله من باختم
به زندگی به خودم به آدمای دورم ، اینم حرفای سرد واسه آخرای عمرم
هرکی جا من بود تو نقش من بود ، تا الان 70بار اومده بود خم به ابروش
آره ساده بودم باختم باغمون و ساختم تو رویام ، چیزایی که نبوده تو دنیام
اینجایی که هستم یا تقصیره منه یا تقدیره منه ، خب به هر حال جفت پاهام به زنجیره غمه
بلند شو خنده هات بمونه واسه وقت بعد ، تو سعی کن زجه هات بمونه واسه اهل زجر
دارایی من یک خونواده رفیقام و ماهیم که توی آبِ
قلم و ورق و آرشیو موزیک و عکسای بابام که رفته حالا چند روزه
زندگی وضعیتم باشه پیش خودت

کروس
می دونی دیوونه با کیه ها ؟ ، می مونی میونه ثانیه ها
غرق تو لحظه لحظه ها زندگی چه سخت داش
من رفتم کوله بار و بستم خستم از زمونه
من رفتم از خزون این بهار تاغم نمونه

اوترو
خدایا یک مرگ بدهکارم و هزاران آرزو طلبکار
یا طلبم را بده یا طلبت را بگیر