من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه
من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه
در شهر یکی کس را هوشیار نمیبینم
هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه
شوریده و دیوانه
شوریده و دیوانه
شوریده و دیوانه
جانا به خرابات آ تا لذت جان بینی
جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
چون کشتی بی لنگر کژ میشد و مژ میشد
در هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانه
جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
بی صحبت جانانه
بی صحبت جانانه
بی صحبت جانانه
من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه
من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه
در شهر یکی کس را هوشیار نمیبینم
هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه
شوریده و دیوانه
شوریده و دیوانه
شوریده و دیوانه
جانا به خرابات آ تا لذت جان بینی
جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
گفتم ز کجایی تو تسخر زد و گفت ای جان
نیمیم ز ترکستان نیمیم ز فرغانه
نیمیم ز جان و دل نیمیم ز آب و گل
نیمیم لب دریا نیمی همه دردانه
ای لولی بربطن زن تو مستتری یا من
ای پیش چو تو مستی افسون من افسانه
چون کشتی بی لنگر کژ میشد و مژ میشد
وز حسرت او مرده صد عاقل و فرزانه