بگو چه مرگته که دوباره میخونی؟
دوباره بی فایدست، خودت که میدونی

بگو چه مرگته که بازم پر از حرفی
سراپا آتیشی، تو این شب برفی

هنوز منتظری بیاد و یار تو شه
بهار تو مرده دلت قدر خوشه

پرنده ای اما اسیر کوچ خودت
همیشه هم می رسی به هیچ و پوچ خودت

نگاه به آینه بکن، چقدر شکسته شدی
شکستنت اما چه بد شکسته شدی

سحر تو راهه و تو دوباره بی تابی
چه مرگته دل من؟ را نمی خوابی؟

نـگـو بــهــار چــــی شــده پـرنــده ی غــمــگــیــن
بــرای هــیــشـکی نخون، بــه پــای هـیـشـکی نشین