بید مجنون زیر باله خود پناهم داده بود
درحریم خلوتی جان بخش راهم داده بود
تکیه بر باله نسیمو چنگ در گیسوی بید
مسندی والاتر از ایوانه شاهم داده بود
بید مجنون زیر باله خود پناهم داده
در حریمه خلوتی جان بخش راهم داده بود
تکیه بر باله نسیم چنک در گیسوی بید
مسندی و الاتر از ایوان شاهم داده بود
شاه بودم بر سر ان تخت شاه وقته خویش
یک سبد گل تا افق جای سپاهم داده بود
چتر گردون سجده ها بر سایبانم برده بود
عطر پیچک بوسه ها بر پیشگاهم داده بود
آسمان دریایه ابی ابرها قوهای مست
شوق یک دریا تماشا بر نگاهم داده بود
آه ای آرامش جاوید کی آیی بدست
آسمان یک لحظه حالی دل بخواهم داده بود