از این زندگی خالی
منو ببر به اون سالی
که تو اسممو پرسیدی
به روزی که منو دیدی

به پله های خاموشی
که با من روبرو میشی
یه جور زل بزن انگاری
نمیشه چشم برداری

منو ببر به دنیام و
به اون دستا که میخـوام و
به اون شبا که خندونم
که تقدیرُ نمیدونم

از این اشکی که می لرزه
منو ببر به اون لحظه
به اون ترانه ی شادی
که تو یاد من افتادی

به احساسی که درگیره
به حرفی که نفسـگیره
از این دنیا که بی ذوقه
منو ببر به اون موقع

منو ببر به دنیام و
به اون دستا که میخوام و
به اون شبا که خندونم
که تقدیرُ نمیدونم

به اون شبا که خندونم
که تقدیرُ نمیدونم

از این دوری طولانی
منو ببر به دورانی
که هر لحظه تو اونجایی
زیر بارون تنهایی

منو ببر به اون حالت
همون حرف و همون ساعت
به اندوه غروبی که
به دلشوره ی خوبی که
تو چشمام خیره می مونی
به من چیزی بفهمونی

منو ببر به دنیامو
به اون دستا که میخوام و
به اون شبها که خندونم
که تقدیرُ نمیدونم

به اون شبا که خندونم
که تقدیرُ نمیـدونم

ترانه سرا : مونا برزویی