؛[قسمت ۱]؛
اولش انگار مغزم پخش شد رو زمین
از خواب پریدم، بارون بارید، خونا رو شست
کفشم پام بود، بندشو بستم گفتم خُدارو شکر
کوچه رو رد کردم تو خیابون دیدم اونا رو کُشت
پولا رو برد، یعنی پول با ارزشتر از خونه؟
اصلا لعنتی من ×اییدمت، من لب پرتگام
دست یخ زده، نمیخواد بریزی قهوه برام
خُدا رو بی شک قبول دارم، نه خوابم
نه بیدار، من مُردم بی سَر و گَردن
اینو تو کَلَت فرو کن، همه چی دروغه
انگار من می یام و میرم مثه طلوع، غروبه...
؛[همخوان]؛
دام رو کسی نمیشنوه،
حس می کُنَم که تَنهام...
کَسی نیست که بخواد بیاد و
مَـــرهَم بزاره رو زَخمام..
؛[قسمت ۲]؛
میگذره سخت برات، رد می شی از شبا
می سازی سر پناه، می یاد زمستون سرد برات
اما اینا عددی نیست، می یاد از این بدتر
روزای سخت تر، زمستونِ سردتر
می جنگی سخت تر، تو فکر مَقصد
نمیخوری حَسرت، اما نَفست شکَستت
میده، میره همه چیز از دَست