خسته از مردمِ شهر ، خسته از اون كه تو ميخوای بشی و من خودِشَم
خسته از الكلِ شر ، پاک خونه از دَم پُرِ شمع
فكرِ هدف كُلِّ شب ، اون كه ميگفت نرو كه رفت خودِشَم
دوست دارَن دست خورده شَن ، بذار بره با اونا كه درخورِشَن
بگو با اصلاً كلِّ شهر ، هه
به من چه هان ؟!
بگو خودم چه مرگمه ، بگو بلند يه مرتبه
برو راحتَم بذار عوضی ، نميشه اوضاع ديگه بدتر از اين
به من چه هان ؟!
بگو خودم چه مرگمه ، بگو بلند يه مرتبه
برو راحتَم بذار عوضی ، نميشه اوضاع ديگه بدتر از اين
خسته ام از اين الگوريتمِ زندگی ، خسته از دوسِت دارم اونم هرطوری كه بهم بگی
آرومَم نميكنه ديگه هر گُلی كه بهم بدی
به من چه هان ؟!
بگو خودم چه مرگمه ، بگو بلند يه مرتبه
برو راحتَم بذار عوضی ، نميشه اوضاع ديگه بدتر از اين
به من چه هان ؟!
بگو خودم چه مرگمه ، بگو بلند يه مرتبه
برو راحتَم بذار عوضی ، نميشه اوضاع ديگه بدتر از اين
به من چه كی مُرد ، كی باخت كی بُرد
كی گرفت سيمرغ اينطور بی ذوق ، كی اومد رو بيلبورد ميلبورد بيخود هركی اومد ، يه دلِ سير خورد ...
به من چه اون چشه ؟ خودش خواست كه تو چشه ، خودش خواسته سوژه شِه
زيادی وِل بپری بدن حق داره كوفته شه ، اون خودش خواسته كوفتِش شه
به من چه لعنتی حالِ من چطور خوب بشه ؟
به من چه هان ؟!
بگو خودم چه مرگمه ، بگو بلند يه مرتبه
برو راحتَم بذار عوضی ، نميشه اوضاع ديگه بدتر از اين
به من چه هان ؟!
بگو خودم چه مرگمه ، بگو بلند يه مرتبه
برو راحتَم بذار عوضی ، نميشه اوضاع ديگه بدتر از اين
همه جا پُشتِ هم بَدِ همو هِی ميگيم
همه جا گشنه پس غمِ همو كِی ديديم
همه جا ميدى فقط وعده بعد و هِی ميری
ميزنی شوخی شوخی قلبِ منو جِر ميدی
خنده خنده يهويی بندِ همو آب ميديم
همه جا ديوارِ و پنجره رو خواب ديديم
ميشينيم و وايسادَنِ يه پيرمرد رو ميبينيم
دَمِ بدشانسی فقط فيلمِ همو ميگيريم
خسته ام از خوابيدن ، از خواب ديدن ، از پاييدن ، نه آبجيتَم ، نه ماميتَم ، نه داييتَم ، نه عادیَم ، نه مادیَم
نه هرجا زود ميرم و وا ميدم ، نه وا ميرم ، نه حتی رو ميدم به فاميلَم ، روانيَم
به من چه هان ؟!
بگو خودم چه مرگمه ، بگو بلند يه مرتبه
برو راحتَم بذار عوضی ، نميشه اوضاع ديگه بدتر از اين
