آسوده بخواب ، آسوده ، مِثِه مرگ با من
حتی نيزه های دورِمون ، همه شاخ و برگ دادن
آلوده نباش ، آلوده ، مِثِه فريادَم
حتی بحث های ديروز ، ميان دائماً يادَم
خاطره بد نساز واسَم ، که من حسّاسَم
نه مثلِ من بَرِ تو ، نه مِثِه تو هست واسَم
خاطره بد نساز واسَم ، که من حسّاسَم
نه مثلِ من بَرِ تو ، نه مِثِه تو هست واسَم
نميدونم کی بود کِی ؟! انگار همين ديروز هِی ... !
يه عالَمِ بی روح ، يه آدمِ ديوونه ... !
آه ، يه مغزِ پنچر ، يه دست به خودکار يه دست به خنجر
يه بغض که وصلِ حنجِرَست و يه جغد که پشتِ پنجِرَست
دنيا داشته مزه بد واسه من ، اَلکی معذرت خواستم
حتی واسه کاری که نکردم ، عذرَمُ واسه مغزِ رَد خواستن
نميدونم چی شد هه ، ولی اِی کاش ميشد که
يکمی آروم شَم ، يکمی کم بشه از اين شوکه
دِلَم يه همدم ميخواد ، تو فاز شلوغی نيستم هرچند زياد
ولی تنهايي اُوِر زده بالا ، وقتشه هم خرجَم بياد
من ديگه از همه کَندم ، حتی پُرِ از غمِ خندَم
من دورَم از همه ميبينی اينجوری ؟؟ عَمدنِ عمداً !!
پس خاطره بد نساز واسَم ، که من حسّاسَم
نه مثلِ من بَرِ تو ، نه مِثِه تو هست واسَم
فراموش شو از عالَمو ، فراموش کن عذابَمو
هم آغوش شو برا منو ، اصَن دور شو از آدمو
يه فرشته ، يه همدم باش ، يکي که مثبتِ حرفاش
يکی که مَرحمِ دستاش ، رو زخمِ من نمک نپاش
خاطره بد نساز واسَم ، که من حسّاسَم
نه مثلِ من بَرِ تو ، نه مِثِه تو هست واسَم
خاطره بد نساز واسَم ، که من حسّاسَم
نه مثلِ من بَرِ تو ، نه مِثِه تو هست واسَم